Adam Murawski

Pierwsza kapliczka została wzniesiona w tym miejscu przy obecnej drodze nr 641 około 1856 r. Wybudowano ją dla uczczenia ofiar epidemii cholery, która nawiedziła te tereny w drugiej połowie XIX w. W jej wnętrzu znajdowały się porcelanowe figury Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia, w głównej, środkowej niszy i św. Józefa w górnej niszy.

Kapliczka ta nie przetrwała II wojny światowej. Już we wrześniu 1939 r. do wsi weszli Niemcy i grożąc użyciem broni zmusili miejscowych do jej rozbicia. Podczas rozwalania kapliczki porzucona do rowu figura Matki Bożej szczęśliwie nie potłukła się i nocą została zabrana przez Henryka Wintera, który ukryją na strychu swojego gospodarstwa. Nieznane losy są figury św. Józefa. Prawdopodobnie ta porcelanowa postać została potłuczona i trafiła na stos gruzów z rozbitej kapliczki. Wtedy to rozebrano również piękne 1,5 metrowe ogrodzenie z kutego żelaza, wykonane w kształcie krzyżyków.

Już po wojnie w 1946 r. mieszkańcy wsi postanowili odbudować kapliczkę. Cegłę na jej budowę przekazał gospodarz Stanisław Rezmer. Budowali ją murarze Alojzy Drozdowski z Kierwałdu i Maks Dębicki z Lipiej Góry. Ogrodzono ją cementowymi słupkami połączonymi grubymi, metalowymi łańcuchami, które znalazł na poniemieckim majątku rolnym Edmund Winter. Do nowo odbudowanej kapliczki ustawiono z powrotem, ukrywaną w czasie okupacji, figurę Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia, która znajduje się obecnie w środkowej części kapliczki. Do górnej niszy mieszkańcy wsi ufundowali nową, gipsową figurę św. Józefa.

Obecnie ustawiona jest tam figura św. Wojciecha. Kapliczkę wieńczy wysoki, metalowy krzyż. Przy kapliczce odbywają się nabożeństwa majowe. W przeszłości zawsze 19 marca zbierali się wierni, aby pokłonić się św. Józefowi. Dawniej miały tu miejsce również nabożeństwa październikowe. Do kapliczki przychodziły również kondukty pogrzebowe.