Piotr Ślaski

Genezę terminu kapliczka dla niewielkich obiektów kultu religijnego, które tak licznie występują na terenie Warmii, można wiązać z relikwią płaszcza św. Marcina. Cappa to łacińskie określenie płaszcza, budynek, w którym przechowywano relikwię płaszcza św. Marcina zwany był capella. W Czechach, skąd nazwa ta trafiła do Polski, sformułowanie to przyjmowało różne formy: kapala, kaple, kaplice. Z czasem nazwa ta spopularyzowała się na tyle, że używano jej do określenia każdego małego budynku czy przykrycia służącego ochronie przedmiotu religijnego lub przeznaczonego do modlitwy.

Do przydrożnych obiektów kultu zaliczamy również niewielkie kaplice. Obiekty te fundowane były zazwyczaj przy udziale mecenatu duchowieństwa. Można było w nich odprawiać nabożeństwa,ale potrzebna była do tego zgoda miejscowego proboszcza.

Pełniąc wiele funkcji kościoła, przyjmowały bardzo różne wielkości, a najmniejsze z nich mogły pomieścić tylko jedną osobę.