Grota św. Antoniego
W latach 90. ub. wieku sołtys Starego Tomyśla wyszedł z inicjatywą odbudowania we wsi groty św. Jana jaka stała tam przed II wojną światową. Inicjatywa się spodobała jednak powstał problem ponieważ nie udało się zakupić figury św. Jana Chrzciciela. Zmieniono więc koncepcję i zdecydowano się na św. Antoniego. Święty Antoni jest patronem osób i rzeczy zaginionych, franciszkanów, antoninek, dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich i podróżnych.
W trakcie powstawania groty jedna z mieszkanek znalazła na strychu figurę św. Anny Samotrzeciej inna mieszkanka oddała swą figurę Matki Bożej Różańcowej i tak zaczynając w 1998 roku w ciągu dwóch lat mieszkańcy zbudowali grotę z kamieni przy szosie prowadzącej ze Starego Tomyśla do Wąsowa.
Jako że pewnej nocy Dzieciątko Jezus nawiedziło Antoniego i ucałowało go zapewniając o miłości Boga. Z tej przyczyny święty jest przedstawiany z małym Jezusem z Nazaretu na ręku. Tak też został w głównej grocie przedstawiony św. Antoni, po jego boku stoi drewniany krzyż. W drugiej, mniejszej niszy grotu znalazły miejsce figury św. Anny Samotrzeciej i Matki Boskiej Różańcowej.
Stojąc przed grotą po lewej stronie widzimy głaz, a na nim tablicę z nazwiskami mieszkańców zamordowanych w czasie okupacji. Po lewej znajduje się ławka i gazon z kwiatami, a podejście wyłożono nieregularnymi płytami granitowymi.
Grota została poświęcona w lipcu 2000 roku.