Paulina Iwanowska

Święci na Wigrach

Autor: Paulina Iwanowska

Park rzeźb świętych na Wigrach

Park 22 rzeźb na Wigrach usadowiono na terenie tzw. ogrodów przyklasztornych byłego eremu kamedułów na Wigrach.Plan tego usadowienia i bezpośrednich wizualnych i kontekstowych relacji: rzeźby – klasztor wigierski, zostały zrealizowane wg koncepcji profesora Andrzeja Strumiłły.Dębowe pnie na te rzeźby zostały na te plenery przywiezione z Litwy (konkretnie z lasów w okolicach Prienai), by polscy i litewscy ludowi rzeźbiarze mogli pozostawić swe rzeźby ku pożytkowi mieszkańców Suwalszczyzny i przybywających turystów.

20 rzeźb z pleneru z 1999 roku wstępnie zaprezentowanych 8 czerwca tegoż roku podczas mszy pontyfikalnej w Ełku (pod przewodnictwem Jana Pawła II) – zostało następnie ustawionych na terenie Suwałk (5 rzeźb) oraz w przestrzeniach wiejskich na terenie północnej Suwalszczyzny, zaś wszystkie 22 rzeźby wykonane podczas pleneru w 2000 roku – usadowiono na terenie tzw. ogrodów przyklasztornych byłego eremu kamedułów na Wigrach.

Rzeźby wykonane z dębu (przy niewielkiej konserwacji wystarczy raz do roku zabezpieczyć je konserwantem) są w stanie wytrzymać w warunkach plenerowych nawet do 150 lat. Można więc domniemać, że dzieła ludowych rzeźbiarzy wykonane w roku 2000 – mogą stać jeszcze w 2150 roku, gdy zarówno ich twórców, jak i pomocników dawno już nie będzie (przejdziemy do świata struchlałego – wg dawnego znaczenia tego słowa…).

Przez ostatnie 20 lat wigierskie plenerowe rzeźby przetrwały, mimo niekiedy braku należytej konserwacji oraz dziwnych pomysłów doraźnie zarządzających tym terenem (jeden z byłych dyrektorów wigierskiego Domu Pracy Twórczej chciał te rzeźby wykopać i usunąć – na szczęście nie zdążył urzeczywistnić tego zamysłu).

Źródło: http://dziedzictwosuwalszczyzny.soksuwalki.eu/odszedl-jeden-z-mistrzow/