Paulina Iwanowska

Złotoryja – zespół klasztorny Franciszkanów

Figura Matki Bożej w wirydarzu

Dawny klasztor Franciszkanów i kościół p.w. św. Jadwigi znajduje się w płn.-wsch. części starego miasta. Wg tradycji kościół ufundowała w 1212 r. św. Jadwiga. Jednak pierwsza wzmianka o franciszkanach w Złotoryi pochodzi z ok. 1240 r.

Budynki ówczesnego klasztoru zostały zniszczone ok. 1427 r. przez husytów. Klasztor odbudowano ok. 1450 r. W latach 1540 – 1704 pozostawał w rekach protestantów, którzy utworzyli w nim słynne złotoryjskie gimnazjum. Zabudowania klasztorne spłonęły w 1554 r. odbudowano je ponownie w ciągu kilku lat. Na pocz. XVIII w. powrócili tu franciszkanie i przebudowali klasztor i kościół w stylu barokowym. W 1810 r. w wyniku sekularyzacji franciszkanie ponownie opuścili klasztor i miasto, a w 1813 r. urządzono w nim lazaret.

Obecnie od północy znajduje się połączony z kościołem budynek poklasztorny z prostokątnym wirydarzem. Jest to obiekt dwukondygnacyjny, z dwuspadowymi dachami. Zespół otoczony jest murem, który w części płn.-wsch. jest d. murem miejskim. Kościół i klasztor stanowi od początku nierozerwalny kompleks architektoniczny. Budynek klasztorny dobudowany jest do ściany wschodniej kościoła, jest piętrowy z dwuspadowym dachem. Do wnętrza dostać się można przez osobna zewnętrzną furtę lub z wnętrza kościoła (z kaplicy św. Otylii lub zakrystii).

Z tradycją sprowadzenia franciszkanów do Złotoryi przez św. Jadwigę wiąże się XVIII-wieczny napis nad furtą klasztorną:

Munificentia S. Hedwigis 1212

(Szczodrobliwość św. Jadwigi 1212; inskrypcję odnowiono w 2010 r.). W wirydarzu znajduje się ta figura Matki Bożej.

Żródło: https://zlotoryja.bip.info.pl/, http://www.zlotoryjajadwiga.pl/