Borowskie Skórki - krzyż
Miejscowość – Borowskie Skórki, gmina Turośń Kościelna, powiat białostocki, województwo podlaskie.
Drewniany krzyż, wkopany w ziemię, ma wysokość 250 cm, zaś jego ramiona po 60 cm. Grubość drewna wynosi 18 cm. Na krzyżu znajduje się metalowa figurka Chrystusa z ocynkowanym daszkiem. Poniżej figurki Chrystusa znajduje się, przymocowany drutem żeliwny krzyż wykonany przez kowala – prawdopodobnie z jeszcze starszego krzyża. Nie jest znana data jego postawienia. Według relacji mieszkańców stoi od czasów przedwojennych.
Ogrodzenie – drewniany kwadratowy parkan o wymiarach 18×180 cm oraz wysokości 80 cm. Przy tym krzyżu odbywało się niegdyś pożegnanie zmarłego mieszkańca z rodzinną wsią w drodze do kościoła parafialnego w Uhowie. Możliwe, że stoi w miejscu nieprzypadkowym, związanym z miejscową legendą.
O złym dziedzicu
Otóż był zaścianek szlachecki Kościany. Sąsiadem szaraczków był zamożny Szepiotko, pan bardzo surowy. Nie układało się sąsiedztwo. Herbowi z Kościanów wiedli żywot skromny, uprawiając niewielkie kawałki ziemi. Krowy wypasali, gdzie się dało. Czasami wchodziły dziedzicowi w szkodę, a ten potrafił je rekwirować. Mieszkańcy mieli już dość takiego sąsiada. Całe Kościany podjęły się surowego postu w intencji poprawy swego losu. Pościli przez cały tydzień. Dzieci i starzy, kobiety i mężczyźni. I stało się, że dziedzic pojechał konno na polowanie. Wziął dwa psy myśliwskie. W pogoni za zwierzyną wjechał na rozległą łąkę, porosłą bujną trawą. Wtem psy wypatrzyły kota i puściły się w pogoń. A kot zawsze ucieka tam, gdzie najwyżej. Nie było wokół drzew, ani zarośli, więc skoczył na konia, wbijając się w grzbiet pazurami. Koń poniósł jak oszalały. A kot skoczył na głowę dziedzicowi… Wrócił koń do zagrody po długim czasie, ale bez jeźdźca. Tylko w strzemionach wisiały urwane nogi. Reszty ciała nie było. Po tragicznej śmierci dziedzica jego majątek podupadł. Przestał też istnieć zaścianek Kościany. A jego mieszkańcy przenieśli się.