Andrzej Szafraniec

Buków leży w gminie Lubomia w powiecie wodzisławskim. Miejscowość położona jest nad brzegami Odry, w przeszłości też była niejednokrotnie przez rzekę zalewana. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z początków XIV w. W centrum znajduje się pochodzący z lat 30-tych XX w. eklektyczny kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wśród zabytków uwagę zwraca XVIII-wieczna kaplica różańcowa.

Drewniana XVIII-wieczna kaplica została wzniesiona w rodzimej konstrukcji zrębowej. Od 1930 r. jest posadowiona na betonowym cokole imitującym podmurówkę kamienną, który ma ją uchronić przed kolejnymi podtopieniami, które często występują na tych terenach. Kaplica przypomina swoim wyglądem archaiczny kościółek. Jest założona na planie prostokąta, posiada jedną nawę. Obiekt jest jednoprzestrzenny z trójbocznym zamknięciem po wschodniej stronie. Wejście do niego biegnie po kilku betonowych schodkach, zbudowanych w czasie wznoszenia wspomnianego wcześniej betonowego cokołu. Do środka prowadzą dwuczłonowe drzwi z okuciami kowalskimi i dwułucznym nadprożem z datą budowy kaplicy (1770). Z tyłu korpusu kościółka znajduje się sześcioboczna wieżyczka z latarnią i gontowym hełmem. Dach jest dwuspadowy, również gontowy. Wewnątrz kaplicy strop jest płaski. Na jego skromny wystrój składa się m.in. nowy skrzyniowy ołtarz, nowe ławki, figura św. Izydora i obraz Matki Boskiej Różańcowej.

Kaplica stoi na środku trójkątnego placu w centrum wsi, przy kościele parafialnym. Obok niej znajduje się słup, na którym zawieszono metalowe tabliczki z datami powodzi, które nawiedziły wieś – umiejscowione są one na wysokościach odpowiadających poziomowi wody w danym roku. Nabożeństwa związane z kultem maryjnym odbywają się tutaj w maju i w październiku. Po raz ostatni została poddana pracom remontowym po powodzi stulecia w 1997 r., która zalała nie tylko kaplicę, ale również kościół parafialny.

Jeszcze przez kilka lat po ostatnim remoncie na kaplicy widać było dokładnie, do jakiego poziomu sięgała tutaj woda.