Adam Murawski

Kapliczka MB Różańcowej w Pelplinie

Autor: Adam Murawski

U zbiegu ulic Starogardzkiej i Szpitalnej w Pelplinie wzniesiono w 1862 r. Zakład Pomocy Społecznej św. Józefa, którym opiekowały się Siostry Miłosierdzia, zwane także „szarytkami”. Ich zgromadzenie założone w 1633 r. przez św. Wincentego a` Paulo i jego współpracownicę w dziełach miłosierdzia, św. Ludwikę de Marillac miało za zadanie niesienie pomocy duchowej i materialnej osobom biednym, chorym, samotnym i nieszczęśliwym. Do Polski „szarytki” sprowadziła w 1652 r. królowa Ludwika Gonzaga, żona Jana Kazimierza. Do Pelplina sprowadził Siostry Miłosierdzia z Chełmna ks. bp Jan Nepomucen Marwicz, ordynariusz Diecezji Chełmińskiej, dnia 2 sierpnia 1861 r. W skład pierwszej grupy weszły siostry Paulina Strzeżyńska, jako przełożona oraz Amalia Wronka, Katarzyna Guska i Barbara Pohlmann. Przeszło 150 lat Siostry Miłosierdzia zrastały się z krajobrazem Pelplina. Pracowały w szpitalu, w Zakładzie św. Józefa i poza nim pełniąc samarytańską posługę wśród chorych i samotnych. Pracowały również w Kurii Biskupiej i Seminarium Duchowym. Swą posługę zakończyły w 2014 r. Został po nich drewniany dom przy ul. Starogardzkiej 5 w którym mieszkały. Obok posesji znajduje się dziś już trochę zaniedbany ogród, a w nim kapliczka Matki Bożej Różańcowej w kształcie groty. Mieści się przy końcu ogrodu, przy płocie, bliżej posesji przy ul. Starogardzkiej nr 3. Zapewne przez wiele lat mieszkające tu „szarytki” modliły się do figury Matki Bożej. Dziś zapomniana przez wielu. Kamienna grota w której się znajduje zarośnięta jest dziko rosnącymi krzewami. Teren ogrodu jest zamknięty i trudno zrobić dobre zdjęcie przez ogrodzenie z siatki.