Grota Matki Bożej w Nowej Wsi Wielkiej
W latach 1867-1868 w Nowej Wsi Wielkiej został wybudowany zbór ewangelicki w stylu neogotyckim. Ewangelicy stanowili przytłaczającą większość mieszkańców tego rejonu.
W gminie, parafia katolicka powstała dopiero w wyniku zmiany stosunków ludnościowych po odzyskaniu przez Polskę w 1918 r. niepodległości, czego następstwem był zwiększający się wpływ Polaków, przede wszystkim katolików, na życie religijne I społeczne w tej miejscowości. Parafia powstała dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Maksymiliana Arndta, który zdawał sobie sprawę z negatywnego wpływu, jaki brak własnego kościoła parafialnego wywierał na życie religijne katolików, stanowiących mniejszość w protestanckim, niemieckim środowisku.
1 września 1929 r. proboszczem parafii został ks. Józef Janiszewski. Zorganizował on tu życie religijne I kościelne oraz wyposażył wybudowaną wcześniej kaplicę. Wybudowana w 1931 roku grota Matki Bożej, która znajdowała się w pobliżu kaplicy, wspólnie dawały namiastkę świątyni dla miejscowej ludności. W 1933 r. placówkę przejął ks. Leon Zagórski, który wraz z parafianami podjął starania, by wybudować w Nowej Wsi Wielkiej kościół. Wybuch wojny 1 września 1939 roku przekreślił jednak wszystkie plany.
Okupant skonfiskował zgromadzone materiały budowlane, a kaplicę kompletnie zdewastował, zamieniając na dom partii nazistowskiej. W marcu 1945 r. parafię objął ks. Jan Jarocki. Na miejsce opuszczających Nową Wieś Wielką Niemców napływali licznie Polacy, przybywający z dawnych wschodnich terenów polskich za Bugiem. Nabożeństwa odprawiane były w zborze poewangelicko-augsburskim, który został przekazany parafii I 25 marca 1945 r. poświęcony jako kościół rzymskokatolicki. Niestety, wcześniej wspomnianą Grotę Matki Bożej, zburzyli hitlerowcy.
W 1993 roku odbudowano grotę I figurę Matki Bożej przy drodze do cmentarza. Obecnie można podziwiać modlącą się figurę Matki Boskiej oraz umieszczony pod nią napis
Królowo Polski 1931-1993.
Lokalizacja kapliczki:
52°58’15.2″N 18°05’55.7″E