Słup Dębnicki w Krakowie
Barokowa kapliczka z cegły
Ta barokowa kapliczka została zbudowana z cegły pochodzącej prawdopodobnie z przełomu XVII i XVIII wieku, choć niektóre źródła szacują jej powstanie na wiek XVI.
Pierwotnie pełniła funkcję latarni umarłych na cmentarzu cholerycznym leżącym przy trakcie wiodącym z Kazimierza do klasztoru Benedyktynów w Tyńcu. W roku 2008 – w związku z budową Centrum Kongresowego ICE Kraków – została przeniesiona z ul. Jana Bułhaka w okolice ul. Marii Konopnickiej i Barskiej, a w 2009 poddano ją gruntownej renowacji.
Jeszcze w XX wieku w okienku kapliczki stała figurka Chrystusa Frasobliwego, a obecnie – po przenosinach – stoi w nim figurka Matki Bożej. Słup Dębnicki nie miał wewnętrznego kanału, lecz zewnętrzną „rynnę” przeznaczoną do wciągania zapalanej co noc lampki. Do 1904 roku zdobiły go umieszczone we wnękach, barwnie malowane tafle majolikowe, które przedstawiały scenę Męki Pańskiej.
Niestety podczas niefortunnej, przeprowadzanej przez dyletantów, restauracji kapliczki majoliki wyrzucono. Z rąk bawiących się nimi dzieci uratował je przejeżdżający tamtędy hrabia Edward Starzeński i przekazał do Muzeum Narodowego. Obecnie kapliczkę zdobią majoliki z wizerunkami Matki Bożej z Dzieciątkiem i św. Antoniego z Dzieciątkiem, odrestaurowane w 2009 roku przez firmę Art Forum.
O Słupie Dębnickim krążą dwie legendy. Według pierwszej z nich w jego pobliżu miał dokonywać przeglądu wojsk szykujących się do odsieczy wiedeńskiej król Jan III Sobieski, według drugiej – wzniesiono go na mogile poległych w jednej z walk o Kraków.