Kapliczka cokołowa w Dobkowie
Kapliczka za posesją
Kapliczka cokołowa za posesją nr 108 w Dobkowie. Kapliczka przydrożna ufundowana w XIXw. najprawdopodobniej przez rodzinę Fischer. Jest to kapliczka murowana, ozdobiona elementami z piaskowca. Na szczycie znajduje się odlany z żeliwa krzyż z korpusem Chrystusa. We wnęce znajduje się współczesna gipsowa figura Matki Bożej. Według ustnych przekazów mieszkańców Dobkowa, kapliczka ta była świadkiem jedynej w Dobkowie potyczki wojennej. W miejscu tym podczas prowadzonej przez radzieckich żołnierzy zbiórki produktów rolniczych ówcześni niemieccy mieszkańcy zorganizowali zasadzkę. Zginęło kilka osób, a na kapliczce pozostały zniszczenia po kulach. Dopiero kilka lat po wojnie kapliczka została odnowiona.
Dobków jest jednym z miejsc, gdzie znajduje się zadziwiająco dużo kapliczek i krzyży przydrożnych. Wioska położona jest na granicy Pogórza Kaczawskiego i Gór Kaczawskich. Jej początki sięgają co najmniej 1203 r., kiedy została po raz pierwszy wymieniona w źródłach pisanych. Ma ona bardzo nietypową historię, bo od samego początku istnienia należała do klasztoru Cystersów z Lubiąża (blisko 75 km od Dobkowa). Dolny Śląsk od 1742r. należał do Prus i choć ten fakt sprzyjał rozwojowi protestantyzmu, to w 1786 r. wszyscy mieszkańcy Dobkowa byli katolikami, co stanowiło swoisty ewenement w tych stronach. Katolicyzm jako wyznanie dominujące utrzymywał się tu jeszcze długo po sekularyzacji dóbr klasztornych w 1810 r.. Obecni mieszkańcy Dobkowa albo przybyli tu w drugiej połowie lat 40-tych XX w., jako przesiedleńcy z terenu dawnych Kresów lub przybysze z Polski centralnej, albo są potomkami imigrantów. Jeden z Niemców, który po wojnie został w pobliskim Wojcieszowie wspominał, że Dobków był nazywany Doliną Śmierci.
Przez długi czas ludność, która tu mieszkała nie wchodziła w związki z ewangelikami. Mieszkańcy zawierali małżeństwa między sobą, w wyniku czego dochodziło do bliskich związków pokrewieństwa między małżonkami. Taka sytuacja wiązała się z większą liczbą chorób, wrodzonych wad i wyższą umieralnością noworodków. Z tym mogło wiązać się powstanie części kapliczek i krzyży – w intencji „na przebłaganie”, „o uzdrowienie”, „o ocalenie”. Dopiero, gdy jeden z dziewiętnastowiecznych proboszczów zalecił podczas kazania, by mieszkańcy wioski wchodzili częściej w związki małżeńskie z osobami z innych miejscowości, sytuacja uległa poprawie. Tak duża liczba obiektów sakralnych (zwłaszcza tych powstałych w XIX w.) może się jednak równie dobrze wiązać z umacnianiem tożsamości mieszkańców Dobkowa po oderwaniu od dóbr kościelnych, wbrew działaniom władz świeckich.