Kapliczka w Pstrągowej
Kapliczka domkowa
Nr 882 – Pstrągowa. 8 Lipiec 2016.
Województwo podkarpackie, powiat strzyżowski, gmina Czudec. Przy drodze powiatowej Czudec – Wielopole Skrzyńskie, po lewej stronie w kierunku Budzisz, w Górnej części wsi Pstrągowa.
Kapliczka położona jest w dolinie rzeki Pstrągówki (zlewnia rzeki Wisłoka) Pogórza Strzyżowsko-Dynowskiego, na terenie Strzyżowsko – Sędziszowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
49°95’00″N 21°71’67″E.
Murowana kapliczka domkowa – ceglana (bielona wapnem). Wzniesiona w połowie XX w. (1949r. ). Kapliczkę ufundował Michał Stanek. Kapliczka zbudowana z cegły na planie kwadratu, nakryta jest dwuspadowym daszkiem z dachówki ceramicznej. Kapliczka jest opilastrowana w narożach a ściany zwieńczone gzymsem podokapowym.Na frontowym szczycie ustawiono w niewielkiej niszy figurkę Matki Bożej. We wnęce głównej (zamkniętej z 3 stron i przeszkloną od frontu) umieszczono obraz Św. Michała Archanioła nad którym widnieje napis Św. Michale broń nas przeciw zasadzkom szatana.
Obraz olejny malowany na płótnie ilustruje walkę Michała Archanioła z szatanem wcielonym w postać człowieka. Pod obrazem umieszczono świecznik i krzyż stalowy (z pasyjką). Po obu stronach obrazu umieszczono gipsowe figurki MB Różańcowej i Serca Pana Jezusa. Św. Michał Archanioł jest znany i czczony przez cały świat katolicki. Od zarania dziejów dał się poznać jako zwycięski wódz w walce dobra ze złem, jako obrońca chwały prawdziwego Boga. W Nowym Testamencie pojawia się jako stojący na czele hufców niebieskich, zwycięsko walczący z szatanem i jego zwolennikami. W obecnej dobie jawi się nadal jako uosobienie zwycięskiej mocy. Cześć św. Michałowi można najlepiej wyrazić przez zachowanie czystości duszy, postawę żywej wiary i pokory, prawidłowe wartościowanie, pod kątem zasady „Któż jak Bóg”. Z tym wiąże się dawanie ewangelicznego świadectwa Chrystusowi przez konsekwentne realizowanie zasady „Powściągliwość i Praca”. Michał Archanioł swoim imieniem głosi chwałę i moc Boga. Imię Michał znaczy Któż jak Bóg! Zarówno w tradycji żydowskiej jak i tradycji chrześcijańskiej jest pierwszym i najważniejszym spośród aniołów. W Piśmie Świętym Starego Testamentu nazywany jest „księciem anielskim” (Dn 10, 13.21) i „wielkim księciem” (Dn 12, 1). W Tradycji żydowskiej Archanioł Michał jest pośrednikiem pomiędzy Panem Bogiem i ludźmi.
W tradycji chrześcijańskiej Michał to pierwszy i najważniejszy spośród aniołów. Jest Archaniołem, jednym z czterech najpotężniejszych duchów, księciem aniołów, obdarzonym szczególnym zaufaniem przez Boga i kluczami do nieba. On składa ofiarę na niebieskim ołtarzu Świętego Świętych; jest aniołem sprawiedliwości i sądu, aniołem łaski i zmiłowania, aniołem miłosierdzia Bożego. Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. On wstawia się za ludźmi przed Bogiem; jest aniołem Ludu chrześcijańskiego; On stoi u wezgłowia umierających a potem towarzyszy im w drodze do wieczności. W ikonografii przedstawiano go także z wagą w ręku, do odmierzania dobrych uczynków. Jest patronem policjantów, żołnierzy i małych dzieci, a także opiekuje się pielgrzymami i obcymi ludźmi.
Archanioł Michał jest ognistym wojownikiem, Księciem Niebiańskiej Armii, która walczy w imię sprawiedliwości i prawa. Daje wsparcie wszystkim, którzy znajdują się w strasznym ucisku. Michał jest też dawcą cierpliwości i szczęścia.
U pisarzy kościelnych uchodzi za księcia aniołów, archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wstawia się u Boga za ludźmi, jest aniołem stróżem ludu chrześcijańskiego. Stoi u wezgłowia umierających, którym następnie towarzyszy w drodze do wieczności. Łączy się z tym jego patronat nad kaplicami cmentarnymi. Artyści przedstawiają go z wagą do odmierzania dobrych uczynków. Zaś symbolem dobrych uczynków jest złoto i dlatego jest też patronem złotników i rytowników. Kult religijny św. Michała istnieje nieprzerwanie od początku chrześcijaństwa. Innym atrybutem archanioła Michała jest ognisty miecz. Najsławniejszą budowlą wzniesioną ku jego czci jest kościół i klasztor na Mont Saint-Michel, miejsce pielgrzymkowe oraz Monte Sant’Angelo (Włochy). Kościół Rzymski czcił św. Michała zawsze dnia 29 września. W czasie ostatniej reformy Kalendarza Rzymskiego, w tym dniu dołączył Kościół także do czci liturgicznej świętych archaniołów Rafała i Gabriela.
W Polsce powstały dwa zgromadzenia zakonne pod wezwaniem św. Michała: męskie (michalitów) i żeńskie (michalitek), założone przez błogosławionego Bronisława Markiewicza (+ 1912, beatyfikowanego przez kard. Józefa Glempa w Warszawie w czerwcu 2005 r.). Św. Michał Archanioł jest patronem Cesarstwa Rzymskiego (ukazał się napapieżowi Grzegorzowi Wielkiemu na Zamku Świętego Anioła w Rzymie odwracając gniew Boga od ludu rzymskiego – odtąd ustała dżuma), Papui Nowei Gwinei, Anglii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Węgier i Małopolski; diecezji łomżyńskiej; Amsterdamu, Łańcuta, Sanoka i Mszany Dolnej; ponadto także mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy, szlifierzy, złotników, żołnierzy. Przyzywany jest także jako opiekun dobrej śmierci.
W ikonografii św. Michał Archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik w zbroi. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Włosy upięte opaską lub diademem. Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: Quis ut Deus – „Któż jak Bóg”.