Dariusz Bury

Kapliczka bielona wapnem

Nr 565 – Krasne Dłusko. 6 Sierpień 2014.

Województwo lubuskie, powiat międzyrzecki, gmina Przytoczna. Kapliczka położona jest ok. 6 km na północny-zachód od Przytocznej na wjeździe do wsi Krasne Dłusko od strony Nowej Niedrzwicy, na krawędzi Kotliny Gorzowskiej (w pradolinie rzeki Warty, na jej lewym brzegu, w pobliżu dużych kompleksów borów sosnowych), przy drodze powiatowej 1325F Chełmicko – Krasne Dłusko (niespełna 5 km od dr. kraj. nr. 24 Skwierzyna – Pniewy). 52°36’31″N 15°37’02″E.

Słupowa kapliczka wnękowa – ceglana (bielona  wapnem), wzniesiona w końcu XIX w.  Kapliczka zbudowana z cegły na planie kwadratu o dwustopniowej podstawie, z dwustopniowym trzonem przedzielonym gzymsem i głowicą betonową, zwieńczoną krzyżem stalowym (z pasyjką). Dolna część trzonu – wnękowa, w której umieszczono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus – Matki Pocieszenia. Maryja stoi w biało-różowej tunice, okryta  ciemnobłękitnym płaszczem trzymając oburącz małego Jezusa (w białej szacie i wyciągniętymi rączkami). Obie figury koronowane. Dodatkowo na tylnej ścianie wnęki przewieszono obraz Niepokalanego Serce Najświętszej Maryi Panny.

Kult Matki Bożej Pocieszenia. Pierwszym zachowanym zapisem tytułu MB Pocieszenia jest wezwanie z Litanii loretańskiej Pocieszycielka strapionych (łac. Consolatrix aflictorum), to jednak w pobożności ludowej pojawia się już na przełomie VI i VII wieku, gdy w podzięce za uratowanie podczas zarazy ludność Rzymu zwraca się do Maryi i nazywa ją Matką Pocieszenia. W zakonie augustiańskim od wieków istnieje nabożeństwo i cześć Najświętszej Maryi Panny jako Matki Pocieszenia. Nie wiadomo, jaka jest jego geneza. Według legendy i przekazów, Matka Boża ukazała się św. Monice, ubrana w czarny strój ze skórzanym pasem, w odpowiedzi na jej prośby o pomoc i pociechę po śmierci męża, Patrycjusza. Obiecała specjalną opiekę i pociechę Monice oraz wszystkim tym, którzy ku Jej czci noszą skórzany pas. Powyższy przekaz powszechnie poznany został dość późno – prawdopodobnie około XV za sprawą Sióstr Mantellatek. W 1401 r. Papież Bonifacy IX zezwolił zakonom żebraczym na udzielanie swojego habitu i reguł także kobietom; Siostry Mantellatki miały specjalne przywileje oraz wszelkie prawa augustianów pierwszego Zakonu. W 1439 r. Grzegorz z Rimini otrzymał pozwolenie na założenie bractwa paskowego przy kościele augustiańskim w Bolonii, którego patronami byli św. Augustyn i św. Monika. Około 60 lat później Marcin z Vercelli założył dość liczne bractwo ku czci Matki Pocieszenia. W XVI w. wszystkie trzy bractwa zostały złączone w jedno i od tego czasu rozwijały nabożeństwo do Maryi, Matki Pocieszenia.

Rozpowszechnienie się kultu wiąże swe powstanie z zakonem augustiańskim, bardzo szybko rozszerzył się na cały Kościół. Kult MB Pocieszenia szerzyli od XV wieku augustianie-eremici i to na ich prośbę w 1675 roku Stolica Apostolska ustanowiła liturgiczne wspomnienie MB Pocieszenia przypadające w sobotę po 28 lipca (obecnie 4 września).

Maryja, Matka Chrystusa, jest Matką żywego ciała Chrystusa – Matką Kościoła. We wszystkich swoich potrzebach, wszelkiego rodzaju nieszczęściach i cierpieniach, chrześcijanie zawsze doświadczali Jej matczynej troski i pomocy. Dlatego od wielu wieków w zakonie augustiańskim czci się Maryję jako Matkę Pocieszenia albo Pocieszycielkę strapionych. Maryja nosi tytuł Matki Pocieszenia w jeszcze innym, głębszym sensie. Ewangelia mówi o starcu Symeonie, że oczekiwał on Mesjasza, pociechy Izraela. Maryja jest Matką Pocieszenia, gdyż to właśnie Ona dała ziemskie życie Zbawicielowi, który jest prawdziwym Pocieszycielem ludzi.

Do szerzenia kultu przyczynili się także kapucyni; zaczęły powstawać sanktuaria związane z cudownymi wizerunkami MB Pocieszenia m.in. w Italii (Turyn, Levone, Reggio di Calabria, Valdragone i Visciano), we Francji (Epinal) oraz w Stanach Zjednoczonych (Carey, stan Ohio).

W Polsce kult Matki Bożej Pocieszenia obecny jest od XI wieku. Jego najwcześniejszym śladem jest cudowny obraz MB z Dzieciątkiem w Górce Klasztornej. O bardzo szybkim rozpowszechnieniu się kultu świadczą liczne sanktuaria m.in. w Borku Wielkopolskim, Górce Duchownej, Czerwińsku nad Wisłą, Pilźnie, Leżajsku, Lubiszewie, Lutogniewie, Biechowie, Błotnicy Starej, Krasnobrodzie, Nowym Sączu, Rywaldzie Królewskim i Wieluniu. W Polsce w licznych sanktuariach, obrazy prezentują różnorodną ikonografię; najczęściej ukazują MB z Dzieciątkiem w półpostaci, niektóre stanowią kopię Matki Bożej Śnieżnej (ikony z Bazyliki MB Większej w Rzymie), jeszcze inneprzedstawiają Maryję w tajemnicy wniebowzięcia lub adorującą Dzieciątko Jezus, bądź też Niewiastę Apokaliptyczną.

Błogosławiona Matko naszego Zbawiciela, któraś w swoim Sercu doznała niezmiernej boleści, smutku i trwogi, aby umieć współczuć z nami, bądź nam zawsze świętą Matką Pocieszenia wśród wszelkich trosk, cierpień i niepowodzeń naszych. Niechaj głos Twój zabrzmi w uszach naszych, bo jest on miły i pełen dobroci, a słowa budzą radość w sercu. Usłysz błaganie nasze i wstawiaj się za nami przed Obliczem Syna Swego, by z Jego Boskiego Serca, za Twoją przyczyną, spłynęły na nas strumienie świętej radości, jaka napełnia błogosławione Serce Twoje. Okaż nam pogodne oblicze Swoje, abyśmy z Twoją pomocą mężnie znosili wszelkie smutki, przykrości i cierpienia i wśród nich zawsze zachowywali żywą nadzieję wiecznej radości w niebie razem z Tobą i Synem Twoim, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.