Kapliczka w Borku w Skępem
Park Borek – pozostałość puszczy mazowieckiej – posiada bogatą historię. Jego przeszłość wiąże się z kościołem pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Marii Panny i klasztorem bernardynów w Skępem. Wierni – jak głosi legenda – doznawali w Borku objawień Matki Bożej. Zofia Kościelecka, córka dziedzica Mikołaja Kościeleckiego, sprowadziła z Poznania lipową figurkę Matki Boskiej. Umieściła ją w kaplicy, ale pewnej nocy figurka zniknęła, a rankiem odnaleziono ją w Borku. Przeniesiono ją do kaplicy na swoje miejsce, ale ona znikała kilkakrotnie. Wreszcie ludzie uprosili Matkę Boską, by pozostała w nowo budowanym kościele. Od tego czasu Borek został otoczony szczególnym szacunkiem i kultem. W 1755 r. pobudowano w Borku niewielką kapliczkę.
W czasie II wojny światowej Niemcy ją zniszczyli. Dopiero po wojnie w 1947 r. ją odbudowano. Otynkowana kapliczka jest zbudowana z cegły. Pobudowano ją na planie prostokąta. Posiada kolebkowe sklepienie. Ściana frontowa jest zwieńczona szczytem, który jest ujęty spływami zakończonymi trójkątnie. Pośrodku znajduje się wnęka zamknięta półkoliście. Okna kaplicy są zamknięte odcinkowo. Są umieszczone we wnękach zamkniętych półkoliście. Daszek kaplicy z naczółkiem pokryto dachówką. Całość obiektu posiada skromne cechy barokowe. Wyposażenie kaplicy stanowi drewniany ołtarzyk, na którym znajduje się ludowa rzeźba Matki Boskiej Skępskiej pochodząca z przełomu XIX i XX w.
Magiczne miejsce z kapliczką „Na Borku” jest otoczone wyjątkową troską.