Kolumna w Zazdrości
Kolumna Św. Trójcy
Kolumna Św. Trójcy z 1920 r przy ulicy Żorskiej 121 w Orzeszu Zazdrości.
Zazdrość (niem. Zasdrose) jest dzielnicą Orzesza położoną na jego zachodnim krańcu. Powstanie Zazdrości jest związane z edyktem króla pruskiego Fryderyka o kolonizacji Śląska (1773) – założona została przez właściciela Zawady von Kalkreutha. Podczas plebiscytu w 1921 222 osoby głosowały za Polską, a 50 za Niemcami. Zabudowa wioski zachowała do dziś układ typowej ulicówki.
Jadąc skuterkiem z babcią na południe starą górniczą szosą, która na tym odcinku nazywa się ulicą Żorską, spotykamy najstarsze obiekty Zazdrości. Ale nie one są tematem postu, tylko kapliczki. Babci i mnie głowa kręci się wokół szyi, jedziemy z prędkością 20 km na godzinę ale za to, mamy nadzieję, że nie przeoczyłyśmy zbyt wielu krzyży i kapliczek stojących wzdłuż ulicy, z których większość pochodzi z ubiegłego stulecia.
W drugiej połowie XIX wieku kamienne krzyże zaczęły się zmieniać. Pojawiły się wyższe i smuklejsze cokoły a figury świętych najczęściej zaczęto umieszczać w niszach. Bogatsze krzyże przyozdabiano w postaci świętych aż z trzech stron, a skromniejsze zdobione jedynie rzeźbą Matki Boskiej z przodu. Kolumna Św. Trójcy z 1920 r. prawdopodobnie wykonana jest z granitu, ustawiona jest na trawniku, tuż przy wjeździe do domu. Otoczona metalowym płotem. Za figurą żywopłot i rozłożysta piękna lipa. Drzewem, które najczęściej uczestniczyło w cudownych zdarzeniach była właśnie lipa, uważana za środek wszechświata, siedzibę cudownej mocy, drzewo opiekuńcze, przynoszące szczęście, drzewo święte. W wielu kulturach lipa określana była jako drzewo objawione: pojawiały się na niej niezwykłe znaki i miały przy niej miejsce wyjątkowe zdarzenia.
Wykorzystywano ją również w wielu zabiegach chroniących przed demonami. Zatem jakże wymowna jest tutaj ta roślinna symbolika. Kolumna od frontu ozdobiona jest kwietnym wieńcem i szeroką wstążką okalającą podstawę nad tablicą z inskrypcją. Rzeźba przedstawia Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Św., ponad nimi na tle skały. Stopy świętych oparte są na kuli ziemskiej.
Bóg Ojciec przedstawiony w ludzkiej postaci, trzymający w dłoni berło, Syn Boży trzymający krzyż, a między Nimi w górę unosi się gołębica, wokół której rozbłyskają promienie boskości (jednocześnie symbol Ducha Świętego).
Fundatorami kolejne małżeństwo, tym razem państwo Dlutzik.
Na tablicy fundacyjnej inskrypcja:
Któryś cierpiał za nas rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami, Ojcze nasz i Zdrowaś Mario.
Fundatorzy: Ignacy Dluzik i Karolina żona jego. 1920